Speedy Grandma # Intimate Politik

Intimate Politik/ สุขล้ำน้ำตาริน #intimatepolitik

13 June – 5 July 2015

Opening: 13 June 2015 with live screening (20:00 and 22:00) by Eyedropper Fill
and live soundscape by Wichaya Artamat

==Die Kunst wagt sich in Bereiche vor, in die die Politik nicht vordringt==

Do you know that a centralised brain is not the only evolutionarily advantageous form of intelligence?

The octopus is the only animal that has a portion of its brain (three quarters, to be exact) located in its (eight) arms. Without a central nervous system, every arm “thinks” as well as “senses” the surrounding world with total autonomy, and yet, each arm is part of the animal
Is it very difficult to imagine this by our centralised brain?

We started this project with Chus Matinez’s Octopus in Love. She said that art is what allows us to imagine this form of decentralised perception. It enables us to sense the world in ways beyond language. Art is the octopus in love. It transforms of our way of conceiving the social as well as its institutions, and also transforms the hope we all have for the possibility of perceptive inventiveness.

Martinez’s writing was handed out to every artist. We digested, and walked away from it, deliberately leave it behind. Then we started creating the work, independently.

Created:
Eyedropper Fill
Ian Infant III
Kamolros Wonguthum
Tammarat Kittiwatanokun
Wichaya Artamat

Curated: Judha Su
Assisted: Nawin Nuthong

คุณรู้หรือไม่ว่าสมองสั่งการแบบรวมศูนย์ไม่ใช่รูปแบบเดียวของรูปแบบทางวิวัฒนาการที่ได้เปรียบของสติปัญญา?

ปลาหมึกยักษ์เป็นเพียงสัตว์ชนิดเดียวที่มีสมองสามในสี่กระจายออกไปยังแขนทั้งแปดด้าน โดย ปราศจากประสาทส่วนกลาง (คนไทยเรียก “หนวด” แทน “แขน” ปลาหมึก) ทุกแขนต่าง “คิด” เท่า ๆ กับ “สัมผัส” โลกที่รายล้อมอย่างอิสระต่อกันโดยสมบูรณ์ แต่กระนั้น แขนแต่ละข้างก็ยังเป็นส่วน หนึ่งของปลาหมึกตัวนั้น
มันยากใช่ไหมที่จะจินตนาการถึงสิ่งนี้ด้วยสมองสั่งการรวมศูนย์แบบเรา?

เราเริ่มต้นโครงการนี้ด้วย “ปลาหมึกในห้วงรัก” ของ ชัส มาติเนซ เธอเชื่อว่าศิลปะคือสิ่งที่เปิดให้เราจินตนาการในรูปแบบของการรับรู้ที่ไร้การรวมศูนย์ มันเอื้อให้เรารู้สึกถึงโลกในลักษณะที่เลยพ้นจากภาษา ศิลปะจึงเปรียบดังปลาหมึกในห้วงความรัก มันแปลงวิธีการที่เราเข้าใจสังคมเท่า ๆ กับหน่วยองค์กรของมัน และมันยังแปลงความหวังของเราต่อความเป็นไปได้ในการรับรู้แบบใหม่

ข้อเขียนถูกส่งต่อให้ศิลปินทุกคน เราย่อยความคิดนั้นแล้วเดินจาก ทิ้งมันไว้เบื้องหลังอย่างจงใจจากนั้นเราเริ่มต้นสร้างสรรค์งานผ่านการตีความของแต่ละคนโดยเสรี