Interview with Illustrator MM Kosum

Interview with the Artist: MM (Natnaree) Kosum

Onarto recently had a chance to interview the talented up-and-coming Bangkok based illustrator and designer MM (Natnaree) Kosum. Born May 22, 1994, MM Graduated from Silpakorn University, Faculty of Decorative Art.

For this in-depth interview, MM lets us in on how she categorizes her diverse style as well as her inspirations, processes and future projects.

For Thai Version, please scroll down.

Name: Natnaree Kosum (MM)
Page: Facebook
Portfolio: Issuu

1. How do you identify yourself? An Illustrator or a Painter?

I mostly do illustration because I think art is something really intimate. People would not get what I want to say and I am not in the art circle since I study Graphic Design. I think illustration communicates better with people.

For my technique, I like to experiment. If I have to draw, I would prefer a brush rather than marker. I can play with strokes and it doesn’t have to be in one color. Before I normally paint with watercolor but I have felt like the colors were not strong and thick enough. So I changed to using acrylics with a Chinese brush.

I also tried to do a print once because I like to play with floating colors like a ‘marble style’ even though I didn’t have the proper tools at my house. I wanted to know what would happen if I used them with paper color and added white and neon colors. After I used a wooden rolling dough to roll the paper as a finishing process. It was fun. I think it would be nice if I have the proper tools, as printing suits my style.

 

2. What do you normally draw about? Is there any theme?

Well, I don’t think much about what to draw because I have no time. I like drawing women off-guard. I like the charm of it because I could capture real women living in a glimpse of the moment. I used to draw that a lot but now I don’t focus much on figure drawing or people. Mostly I draw from my experiences.

For example, when I held an exhibition at Speedy Grandchild, part of Speedy Grandma, all of my work was about my personal impression toward things I found. I did not use a serious method to produce the works. Sometimes it was just small leftover pieces of color paper. Because I felt like if I focus too much on the method or the medium, it would not be from that period of an impression.

Most of the feelings are not synthetic feelings. For example, I used a black card paper to draw because there was an assignment in my 1st and 2nd year of college where we were required to use it as a medium. Me and many of my friends were so frustrated with it because it easily leaves marks and our assignment was that it had to be perfect without any scratches. So, when I reused this material it was a reflection on the feelings I had at that moment.

 

3. Was it like a doodle?

Well, mostly my work will be about my personal experiences with a special someone in a certain period of time. Something stales and most people always look over but it left some impression with me.

There was a time that I was walking on the street and saw a passion fruits juice seller.

What attracted my attention was the way they were written the passion fruits nutritions on a small cardboard. So I felt like I would like to drink one so I bought it. And then I saw the bottle that contains the juice.

It was so simple and silly yet interesting in terms of forms, and I like to draw forms of things, so I drew them from different angles, different perspectives, different ways to see them such as to see them as a completely transparent bottle, or a tube bottle.

 

4. How would you describe your method of telling a story?

Mostly it is symbolic, through shapes and colors. For example, there was a conversation that I liked about a moon. So I drew a moon and made a print by floating a color on water so it felt like the color was reflected on the sea.

 

5. Do you expect audiences to interpret your work or understand what you wanted to say?

I don’t expect them to interpret my work but if friends can enjoy my work, I feel fulfilled. There is one black piece that I drew when I was with my friends and they didn’t realize that I was drawing it, and almost all of the people who were present when I was working came to my exhibition and saw how big it was.

But there was a time when I saw some artists that seriously state their opinions through their works and I’ve thought to myself whether I need to be that serious. I tried once and I felt like it was pretentious. So I prefer to keep it simple and happy.

 

6. What do you think about some art, where the artist is overemphasizing the meaning of their work?

I think everybody produces their works for a reason, there’s always a purpose, not only for fooling people. But I admit that there are some artists that are good at talking. For me, I am not good at explaining or talking about my works in this way. I’d rather explain my thoughts through symbolic visuals.

 

7. What if people don’t understand what you are trying to say? Do you take it as a failure?

There was a time when I had some self-doubt about what I was doing because I started to see the development in my works and how it had started to change. I also changed my Facebook page since the old one seemed too childish for me and there were only cartoons or characters I drew that was nothing meaningful.

 

8. Comparing your old works to the recent ones, what’s been the biggest change?

Before I loved to draw water and used watercolors and felt like drawing was relaxing.

 

9.Does this mean you don’t think drawing is so relaxing anymore?

Well, when you study more and more about art and design, you put more thought into your work and your process of working is more complex.

10. How do you define this difference?

It’s less. Lesser in terms of information I put into the works, and more reserved about what I wanted to say. Watercolor is something that I felt was not clean and smooth. The paper has texture, and I think it was too much for me. Now I work more with solid colors and minimize the details. I felt like it used to be too naive.

 

11. Is there any particular work of yours that you like the most?

I did a calendar for a class once because I wanted to work on a watercolor piece. After I finished, I put the prints on sale and it sold really well.

After, I turned it into a product. I’ve been interested in design ever since. For example, which size should I make in order for it to work efficiently? or what kind of font I should use?

But in the end, I thought the calendar still had some flaws. I thought the picture had more weight than the number, which for a calendar is not good because its main function is to tell the date and not necessarily to be just an illustration. I now focus more or less on the function of things even though this is not so important for artwork.

 

12. What do you think it would happen if you have to redo your old pieces?

I would try with the calendar one. I want to try to paint still-life and if I used acrylic, for the photos it would all be acrylics.

 

13. What about an exhibition? Do you want to do it again?

I was granted an opportunity because I know P’ Lee who is a curator of Speedy Grandma she saw my works and like it so she invited me to do an exhibition there. For me it was just a small experiment, I did not expect or receive much feedback and my intention was not to sell my art. I just wanted to play with space and composition and do all the space design myself from selecting the paint for the wall. I ended up painting them myself.

 

14. After that, how did you feel about the world of art in Thailand? Do you like it? Would you like to take part in it?

I felt like there are many styles and circles of artists in Thailand. I don’t have much knowledge in the Thai traditional art circle. And the one I think I’m in is divided between foreigners and Thais. Thai artists don’t often not associate themselves with foreign artists.

 

15. What about some thoughts on art in Thailand compared to international art?

I think Thai people have very good skills in drawing and good techniques. But mostly they’re lacking in concepts, or if there is one, it would not be very complex. I’m not sure if this is because we have limitations to what we can say in terms of censorship and content, or whether it’s because we are just a conservative country.

 

16.What do you think about an exhibition of someone close to you or someone you personally know?

I like going to their exhibitions. It’s like seeing them on their special day and being part of their good moments. It feels like one small step for that person and one giant leap for their future.

 

17. Have you ever been involved in a group exhibition before?

I used to join a group exhibition with my friends under the theme of the rebellion of education called ‘Altine Vitthaya’ at Reuan Roi Chanam near Thonburi Area. They have an open space for rent. It was my first experience with an exhibition that is an installation. It was divided into two zones. It was a bit confusing since I can’t say whether it was a workshop, an activity or an exhibition.

The theme was about education, in which I see no problem with. I merged my concept of my personal impression of the work since I’ve always been the kind of student who chooses to sit next to the window and look outside. Partly, because I was more curious about the world outside of the school and couldn’t wait till I could have a chance to go explore life.

18. Do you have any plans for a future exhibition?

Now I do not think about it much since I have to prepare for my internship period so I need to revise my portfolio. I would love to try out printing media area but one of my acquaintance suggest me to apply for another company which is graphic based style company. I don’t think I have a high chance of getting in since they are quite internationally well known. But the advantage of this company is the location which located near my house.

But for overall experience with the exhibition, it was really fun even I am not so sure that I have gained much out of it. It was more of revising myself and my work and get to know myself better.

 

19. Who are some artists that influence you?

I really like Henri Matisse and English painters, such as David Hockney. The way Matisse did his collages and used forms and color in his work influenced my style, even though I did not seriously study his works. As for Hockney, I liked his sketches. I think it has personality. Most people who see my work will mention how closely I resemble his style. It’s pop art, yet it’s rough and imperfect. I’m also very influenced by Japanese art as well. Mostly, I like English and Japanese art.

I also like Wisut Promnimitr. I’ve liked his work since the beginning of his career. He draws on proof paper and when he makes a mistake he just crosses it out and didn’t even try to correct it or hide the mistake. I think it shows his overall confidence and made me feel like his works are comics that don’t take itself too seriously. For example, Japanese Manga has to have a draft then the inked lines and then it’s put on screen tones etc. Even without all of those processes, the work can still demonstrate a strong character from the drawings alone. He’s one of the main reason I started drawing comics.

More influencers to me would be Fumi Koike (Japanese Illustrator), Haruki Murakami (Japanese Writer) for his sophisticated way of storytelling, and Lolay (Thai Illustrator) for the way he works and his lifestyle.

 

20.When did you know that you liked art?

I’ve always loved to draw. I come from a normal middle-class family background. My parents signed me up for extra curriculum activities such as Thai dancing class, drawing class, music class, swimming class, so I came out a bit confused as to what I actually like because my parents supported me in everything I tried.

I also have a cousin and childhood friend whose house I went over to her all the time. She likes to read and draw comics so I used to draw with her. (Currently known as Tuna Dunn: https://www.facebook.com/tunadunn) We have a similar taste in music but for drawing our styles are quite different.

 

21.What about music, you said you have a background in music, how does it currently influence you?

Music is one of my visual influences. Sometimes when I listen to music, I can visualize the picture better. But I don’t produce any kind of music. Since music has kind of a waveform, I often see it as lines or spiral lines when I draw. I like Indie music. I like the way sound is composed and the characteristics of sounds. There is a Japanese musician, Takako Minekawa, whom I like. She puts sounds together such as cat meows and some kind of bell or gong. It’s like magic to me because I can imagine so many things from what I hear. Another musician I like would be Bo-en. His cute pop music is similar to my style, like when I use a lot of neon pink in my work I feel like it’s my personal element.

 

22. How do you see yourself in the future after graduating?

I want to establish my own brand. Something that I really like and that has my own style. Recently I drew a piece for multi-purpose use, kind of like a graphic that can be used as a pattern or as a stand-alone piece.

I used to do custom made phone cases but I’ve too busy with work so I discontinued the shop. Many of my customers ask whether I’ve been selling at any flea markets. It’s a pity. That’s why I really want to finish my degree now. But I’m not a great salesperson and I’m not good with talking to people. I don’t like telling any white lies unless I’m really passionate about the product so much that I can personally recommend it to others.

• คิดว่าตัวเองเป็นอิสลัสเตรเตอร์หรือเพนท์เตอร์

รู้สึก ว่าเราทำงานอีลัสเตรชั่น เพราะรู้สึกว่างานอาร์ทมันค่อนข้างส่วนตัว มันintimate ทำแล้วรู้สึกว่าคนไม่เก็ต เราไม่ได้อยู่ในสังคมศิลปิน เราเรียนกราฟฟิกดีไซน์มา ก็เลยเห็นว่าอิลลัสเตรชั่นเข้าถึงคนได้มากกว่า

เทคนิค ที่ใช้ก็ชอบทดลอง เอาหลายๆอย่างมาทดลอง ไม่ตายตัว ถ้าให้วาดเส้นทั่วไป ก็จะชอบพู่กันมากกว่ามาร์คเกอร์เพราะเหมือนว่าเส้นอิสระกว่า มีฝีแปรง แต่ไม่ได้ฟิคว่าต้องเป็นสีอะไร เมื่อก่อนจะชอบวาดด้วยสีน้ำ แต่รู้สึกว่าสีมันไม่เข้มข้นพอ ปัจจุบันใช้อคริลิคแล้วก็พู่กันหมึกจีน เคยลองทำภาพพิมพ์เอง ทั้งที่ที่บ้านไม่มีเครื่องมือ เราพยายามลองทำภาพพิมพ์เอง เพราะชอบลอยสี ทำมาร์เบิน(ลวดลายสไตล์หินอ่อน) เราอยากลองดูว่าถ้าเราใช้กระดาษสีแล้วเราก็ลอยสี แล้วเป็นสีบนน้ำ แล้วพิมพ์อีกสองสีคือขาวกับสีสะท้อนแสง เราข้าวของในบ้านมาลองทำ เพราะที่บ้านไม่มีที่รีดเลยเอาที่นวดแป้งมารีด ก็สนุกดี เลยรู้สึกว่า ถ้าเรามีอุปกรณ์พร้อม ก็คิดว่าภาพพิมพ์ก็น่าจะเป็นอะไรที่เหมาะกับเรา

 

• อะไรคือเรื่องราวที่ชอบวาด

ช่วงนี้ ไม่ค่อยได้คิดประเด็น(เพราะติดเรื่องเรียนอยู่) เราชอบวาดผู้หญิงตอนเผลอ เราว่ามันมีเสน่ห์ วาดคนเผลอมันเป็นเขาที่เขาเป็นเขาจริงๆ มันเป็นช่วงเวลา แต่ก่อนวาดบ่อย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้วาดคนมาก แล้วก็มักวาดเอาจากประสบการณ์ เช่นตอนที่ทำเอกซ์ซิบิชั่นที่สปีดี้แกรนม่า มันจะเป็นช่วงเวลาประทับใจต่างๆที่เราเก็บไว้ บางอย่างเราไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะใช้mediaที่จริงจังมาก เราก็ใช้เศษกระดาษ สี ให้รู้สึกว่า ถ้าเราตั้งใจกับมันมากไปมันจะไม่ใช่ความรู้สึกตอนนั้นส่วนใหญ่ความรู้สึกจะ ไม่ใช่สิ่งที่จริงจังหรือเรื่องปรุงแต่ง อย่างเช่น กระดาษการ์ดดำ กระดาษโพสอิท มีกระดาษการ์ดดำที่วาดเพื่อนหลายๆคน เป็นการเข้าใจกันวงในกันว่า ตอนปี1ปี2ทุกคนต้องเจอแล้วจะหงุดหงิดกับมันมาก เพราะมันเป็นวัสดุห่วยมากขนาดเอาเล็บข่วนแล้วเป็นรอย เพราะงานที่ให้ทำในคณะมันต้องเนี๊ยบมาก ก็เลยเอามาวาดรูปซะเลย

 

• เป็นแนว doodleหรือเปล่า

ก็ต้องอยู่ ที่นิยามคำว่าdoodleว่าหมายถึงอะไร แต่คิดว่าอาจจะซับซ้อนขึ้นมากกว่านั้น อย่างว่าเราต้องใช้ความคิดนิดนึง เรามีภาพในหัวเราต้องวางคอมโพสิชั่นยังไง แล้วเราจะพูดชัดเจนขนาดไหน ก็จะไปนึกถึงวัสดุแล้วว่าจะใช้แบบไหน

สิ่ง ไหนที่เรามักจะเล่าซ้ำๆ น่าจะเป็นประสบการณ์ส่วนตัวเกี่ยวกับคนพิเศษ แต่ละคนในแต่ละช่วงเวลา ซึ่งบางทีอาจจะเป็นอะไรเล็กน้อยมากๆ ที่คนมองข้ามแต่มันประทับใจเรา

มีอยู่ครั้งนึง เดินไปเรียนแล้วเจอร้านน้ำข้างทางขายน้ำเสาวรส เราก็เห็นมันเขียนสรรพคุณของเสาวรส แล้วเรารู้สึกว่า เฮ้ย อยากกิน เลยเดินไปซื้อกินพอเห็นขวดแล้วรู้สึกมันโง่มาก แต่โครงสร้างมันน่าสนใจ ชอบวาดพวกโครงสร้าง เราลองวาดมันหลายๆมุมดู มองหลายๆแบบ ถ้าเรามองให้ขวดมันขุ่น หรือถ้าเรามองให้มันใส

 

• ช่วยอธิบายวิธีการเล่าเรื่องในภาพของตัวเองให้ฟังได้ไหม

ส่วน มากจะเล่าเป็นสัญลักษณ์ เป็นเหมือนบทสนทนานึงที่เราชอบ ตั้งใจวาดเป็นพระจันทร์แล้วเอาสีลอยบนน้ำแล้วแปะลงไปให้มันรู้สึกว่าเป็นสี น้ำทะเลที่มันสะท้อนขึ้นมา โดยจะเล่าเรื่องผ่านรูปทรงแล้วก็สี

 

• ปกติคาดหวังให้คนดูเข้าใจหรือตีความงานของเราหรือไม่

เรา ไม่ได้คาดหวังให้คนดูตีความอะไร แต่บางทีถ้าเพื่อนดูแล้วรู้สึกร่วมไปกับเราด้วย ถ้าเขาดูแล้วยิ้มไปด้วยกันมันก็เติมเต็มเราได้ในส่วนนึง เช่นรูปสีดำ ตอนวาดคือเพื่อนมางานแสดงทุกคนเลย แต่เพื่อนไม่เคยรู้ว่าวาดอยู่แล้วมันใหญ่ คือเคยเห็นศิลปินพูดเรื่องจริงจังแล้วเราก็ตั้งคำถามว่า เฮ้ยเราจำเป็นต้องจริงจังขนาดนั้นหรอ เหมือนเราเคยลองทำดูแล้วเรารู้สึกว่ามัน เสแสร้งเกินไป เราก็เลยลองกลับมาที่อะไรง่ายๆ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราแฮปปี้ในการสร้างสรรค์สิ่งนั้นมากกว่า

 

• คิดยังไงกับคำพูดที่ว่า งานศิลปะบางทีมันไม่มีอะไรหรอก แต่ศิลปินแต่งคอนเสปขึ้นมาเอง คุณว่าจริงไหม

ทุก คนทำอะไรมันต้องมีจุดประสงค์ ไม่ได้ทำขึ้นมาหลอกคนอื่น มันก็มีคนที่พูดเก่ง เราก็พูดไม่ค่อยเก่งถ้าเทียบกับคนอื่น ส่วนมากชอบอธิบายอะไรเป็นซิมโบลิค เป็นวิชั่วลมากกว่า

 

• แต่ไม่ซีเรียสใช่ไหมถ้าคนไม่เข้าใจ

บางที ก็เคยรู้สึกไม่มั่นใจอยู่เหมือนกันว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เพราะงานของเรามันค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะ เปลี่ยนเพจ จากเพจเก่าเรารู้สึกว่าเป็นเด็กๆ เราไม่ได้มีอะไรอยากจะพูดเป็นพิเศษ แล้วก็วาดการตูนมากกว่า

 

• รู้สึกว่างานของตัวเองสมัยก่อนกับปัจจุบันมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปบ้าง

เมื่อก่อนจะชอบวาดน้ำ วาดสีน้ำ รู้สึกว่าการวาดรูปเป็นเรื่องผ่อนคลาย

 

• แสดงว่าเดี๋ยวนี้การวาดรูปไม่ใช่การผ่อนคลายแล้ว

พอเรียนเยอะขึ้นมันต้องดีไซน์ มันต้องคิด การทำงานมันมีกระบวนการมากขึ้น

 

• ถ้าให้พูดถึงสิ่งที่แตกต่างออกไปจากเมื่อก่อน คุณจะนิยามความต่างของงานตัวเองอย่างไร

มัน น้อยลง น้อยลงในเรื่องของข้อมุลที่จะสื่อสาร รู้สึกว่าเราประหยัดในการสื่อสารมากขึ้น เพราะสีน้ำเหมือนเรารู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ พื้นผิวมันไม่เรียบ แล้วมันเยอะไปสำหรับเรา ก็เลยชอบสีลดทอนรายละเอียด สีโซลิด รู้สึกว่างานแต่ก่อนมันใสซื่อเกินไป

• มีงานชิ้นไหนที่ประทับใจเราเป็นพิเศษ

เดิม เคยทำสีน้ำปฏิทินในคลาส เพราะตอนนั้นอยากเขียนสีน้ำให้เป็นชิ้นเป็นอันไป พอทำเสร็จเลยก็เลยทำขายจริงๆ ก็ขายดี พอเราเริ่มทำมาเป็นโปรดักเป็นขิ้นก็เลยชอบงานดีไซน์มากขึ้น เราคิดว่าเราจะเอาไซส์ประมานไหนใช้งานได้จริง จะใช้ฟอนท์ไหน พอทำออกมาแล้วก็รู้สวึกว่าภาพมันแข่งกับตัวเลข เพราะความจริงแล้วการใช้งานของปฏิทินมันไม่ใช่ภาพประกอบ เดี๋ยวนี้จะเน้นในด้านการนำไปใช้มากกว่า แต่ก็ไม่เชิงเพราะทำงานอาร์ตมันก็ไม่ต้องเน้นประโยชน์ใช้สอยเท่าไหร่

 

• ถ้าคิดว่าเอางานเก่ามาทำใหม่ จะเป็นยังไง

คิดว่าอยากทำปฏิทินอีก เออเราอยากทำประมานภาพสตีลไลฟ์ เช่นถ้าเพนท์อคริลิคก็อคริลิคให้หมดเลย เป็นเรื่องราวความประทับใจ

• แล้วพวกงานแสดงภาพล่ะ อยากทำอีกไหม

คราว ก่อนที่ได้ทำงานกับเอกซิบิชั่น เพราะเรารู้จักกับพี่ลีที่เป็นผู้ดูแลสปีดี้แกรนม่า แล้วเขาเห็นงานเราแล้วชอบเลยชวนมาทำ แต่มันก็เหมือนทดลองอะไรเล็กๆ คือเหมือนทำไปก็ไม่ได้ผลตอบรับอะไรมากมาย เพราะเราไม่ได้คิดว่าจะขายงานอยู่แล้ว เพราะเราแค่อยากลองจัดวางงานกับพื้นที่ ตอนทำงานแสดงก็ทาสีกำแพงเองนะ เลือกสีเอง

 

• แล้วรู้สึกยังไงกับวงการศิลปะของไทย ชอบไหม อยากเข้าไปอยู่ตรงนั้นรึเปล่า

ส่วน ตัวมันก็จะมีแยกๆออกไป เช่นอาร์ทที่ไม่ได้เป็นงานร่วมสมัย เราก็จะไม่ค่อยเจอในสังคมที่เราอยู่ เหมือนสังคมอาร์ทจะรู้สึกโดนแบ่งแยกระหว่างคนไทยกับฝรั่ง แบบไทยจริงๆจะไม่ค่อยยุ่งกับฝรั่งเลย

 

• มุมมองของเราที่มองวงการศิลปะไทยกับต่างประเทศ

รู้สึก ว่าคนไทยวาดรูปเก่งมาก ฝีมือดีมาก เท่าที่เคยดูงานของต่างประเทศมา เทคนิคดี แต่คิดว่าคนไทยอาจจะคอนเสปไม่ค่อยได้ อาจจะไม่ได้ซับซ้อนมาก หรือไม่แน่ใจว่าเพราะการถูกจำกัด เนื้อหา ด้วยความที่ถูกปลูกฝังมาให้มีแนวคิดค่อนข้างอนุรักษ์นิยม

 

• คิดยังไงกับงานแสดงผลงานของคนรู้จัก?

ชอบ ไปเหมือนกัน เหมือนได้ไปเห็นเขาในวันของเขา เหมือนเราได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาดีดีของเขา มันเป็นเป็นก้าวแรก ก้าวสั้นๆ ก้าวเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่

 

• ก่อนหน้านั้นเคยทำงานแสดงร่วมกับคนอื่นมาก่อนบ้างรึเปล่า

ก่อน หน้านั้นก็เคยจัดเอกซิบิชั่นรวมกับเพื่อนๆ เพื่อนเขาทำหัวข้อแนว กบฎการศึกษา ชื่อ อัลไตวิทยา มันโดนแบ่งเป็นสองโซน ตอนนั้นมันค่อนข้างสับสนเพราะมันจะเป็นเวิร์คช้อป แอคทิวิตี้ หรือเอกซิบิชั่นกันแน่ จัดที่หอสมุดแถวกรุงธนบุรี เรือนร้อยฉนำ ไม่ใช่ที่พับบลิก เขาประกาศโครงการออกมา เปิดให้เช่าที่ เป็นครั้งแรกที่ทำเอกซิบิชั่น เป็นอินสตอเลชั่น

เขาจะทำเกี่ยวกับการ ศึกษาเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เราก็ยังคงคอนเสปเดิมว่าเป็นประสบการส่วนตัว คือเราเป็นเด็กริมหน้าต่าง นั่งริมหน้าต่างแล้วเหม่อ เราไม่ได้เหม่อเพราะเราไม่ได้สนใจ ก็อาจจะด้วยแต่จริงๆคือเราอยากออกไปแล้ว เราอยากออกไปรู้ว่าจริงๆข้างนอกมันมีอะไร

 

• วางแผนทำงานแสดงอีกไหมในอนาคต

ตอนนี้ ไม่ได้มีแผนเรื่องการแสดงงานเลย เพราะต้องทำพอร์ตผลงานสำหรับสมัครเข้าฝึกงานเลยยุ่งๆเพราะปีสาม ก็อยากจะลองไปฝึกงานสายภาพพิมพ์ ดู แต่ก็มีคนรู้จักแนะนำให้ไปอีกบริษัทหนึงที่เป็นกราฟฟิกจ๋ามากๆ ระดับอินเตอร์ ดูแล้วไม่น่าได้ แต่ดีที่ใกล้บ้าน แต่ก็ยังไม่รู้ แต่โดยรวมการได้ไปแสดงงานก็สนุกดี แต่ไม่มั่นใจว่าทำแล้วได้อะไรเท่าไหร่ แต่ส่วนตัวมันก็เป็นอะไรที่เราได้ทบทวนตัวเอง ได้รวบรวมสิ่งที่เคยทำมา ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น

 

• มีศิลปินคนไหนที่มีอิทธิพลต่อเราบ้างไหม

ศิลปิน ที่มีอิทธิพลต่อเราก็มีอองรี มาร์ติส กับเดวิด ฮอฟนี่เป็นนักวาดภาพชาวอังกฤษ ที่ชอบวาดสระว่ายน้ำ อองรีมาร์ติส เราชอบงานคอลลาจของเขาแล้วก็การใช้สีกับฟอร์ม จริงๆก็ไม่ได้ศึกษางานเขาเยอะ เดวิดฮอฟนี่ชอบงานสเกตส์ งานเขามันเท่มาก ส่วนมากคนเห็นงานเราก็จะพูดถึงชื่อเขา ชอบสีที่เขาใช้ มันมีความป๊อบ มีความดิบ ตัวคนมันไม่ต้องเป๊ะมาก

จริงๆเสพงานศิลปินญี่ปุ่นเยอะเหมือนกัน ชอบทางอังกฤษกับญี่ปุ่น

แล้ว ก็ชอบพี่ตั้มวิสุธ พรนิมิตร ดูงานเขาตั้งแต่สมัยA dayยุคแรกๆ ตั้งแต่ที่งานอยู่แค่อะเดย์ สมัยกระดาษปรู๊พ มันดูมั่นใจดี ชอบยุคที่เขียนผิดอ่ะไม่เอากาบาทฆ่าทิ้ง เขาดูมั่นใจดี ทำให้เรารู้สึกว่าการตูนมันต้องจริงจังแบบการตูนญี่ปุ่นขนาดนั้น แบบวาดเส้นตัดเส้นติดสกรีนโทน แบบนี้ก็มังงะได้ แล้วมันก็มีเอกลักษณ์มาก  จริงๆเราเริ่มวาดการตูนเพราะงานเขาด้วย เพราะงานเขาทำให้เราอยากวาดการตูน ถือว่าเป็นคนที่มีอิทธิพลทางด้านการวาดของเราเหมือนกัน

จริงๆมีศิลปินญี่ปุ่นอีกคนFumi Koike Haruki murakami ก็ชอบที่เขาสามารถถ่ายทอดงานเขียนได้ละเมียดละไม
กับโลเล ในแง่ไลฟ์สไตล์ ของเขา

 

• เริ่มรู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าอยากมาทำงานศิลปะ

ชอบ วาดรูปตั้งแต่เด็กๆ เด็กๆก็เหมือนพ่อแม่ทั่วไปที่ส่งลูกไปเรียนวอลเล่ รำไทย วาดรูป ดนตรี ว่ายน้ำ รู้ตัวว่าชอบดนตรีและศิลปะ เหมือนเด็กสับสนเพราะพ่อแม่ปูทางเอาไว้ให้ พ่อแม่ก็สนุบสนุนตามใจ แบบอยากทำไรทำเลย ทีนี้พอมีญาติคนนึงที่เด็กๆสนิทกันไปเที่ยวบ้านเขาบ่อย เขาชอบอ่านการตูนแล้วก็ชอบวาดการตูน ก็เลยทำให้เราวาดการตูนไปด้วย ชื่อ Tuna Dunn
รู้สึกว่ามีความคล้ายกันเขาจะต่างกะเรา เขาชอบความรู้สึกจากการกด เขาชอบดนตรีเหมือนกัน

 

• ปัจจุบันกับดนตรีล่ะ ยังเล่นดนตรีอยู่บ้างไหม หรือดนตรีเป็นหนึ่งในสิ่งที่มีอิทธิพลกับงานของเราบ้างรึเปล่า

ดนตรี ก็เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างผลงาน บางทีเราฟังเสียงแล้วก็เกิดเป็นภาพเหมือนกันนะ แต่เราไม่ค่อยทำดนตรี เสียงก็เป็นคลื่น ซึ่งคลื่นก็เป็นรูปร่างอย่างหนึ่ง ชอบวาดรูปแบบเป็นเส้นๆ เส้นหมุนๆ

ชอบฟังลึก ไม่ค่อยฟังเพลงแนวตลาด จะฟังจากเอกลักษณ์ของเสียงมากกว่า คนญี่ปุ่นชื่อ ทากาโกะ มิเนะคาวะ ชอบงานเขายุคก่อนๆที่ทำงานดนตรีทดลอง แบบจู่ๆมีเสียงแมว จู่ๆก็มีเสียงป๊องแป๊ง เหมือนเป็นเวทมนตร์ เขาผสมไปแล้วเราก็จินตนาการตามเขาได้ ชอบอะไรกุ๊กกิ๊กๆ ชอบ Boen มันจะเป็นป๊อบแบบน่ารักๆ เหมือนบางทีเราชอบทำงานศิลปะ ชอบสีชมพูสะท้อนแสง เวลาทำงานก็จะใส่เข้าไปด้วย เหมือนเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัว

 

• มองอนาคตของตัวเองว่าเรียนจบแล้วจะทำอะไร

อยาก ทำแบรนด์อยากทำอะไรที่ชอบจริงๆ เป็นเอเลเมนท์ของตัวเอง หลังๆตัวเองวาดอะไรที่ไม่เจาะจงมากเพราะจะมองได้หลายแง่หลายมุม จะกราฟฟิกก็ได้ จะแพทเทินก็ได้ มันเอาไปทำต่อได้ ก็เคยทำเคสมือถือ แต่ไม่ค่อยได้ทำเพราะไม่มีเวลา ลูกค้าที่เคยซื้อก็มาถามว่าไม่ไปขายที่ไหนบ้างหรอ อยากรีบเรียนให้จบๆเหมือนกันแต่ไม่ชอบงานขาย ขายไม่เก่งพูดไม่เก่ง คือถ้าเราไม่อินกับอะไรมากจริงๆเราก็ไม่อยากให้เขาใช้ยกเว้นว่าเราจะเคยผ่าน ประสบการมาก่อน เราชอบจริงๆเราก็จะพูดได้

 

To find out more about MM and her wonderfully quirky works, check out her Facebook page, portfolio or our earlier post on Onarto.

MM’s past exhibitions & events: Cigarette Butt That Washed Off By The Tide, No Distance Left To Smudge

Save

Save